نیایش
میخواهم فارغ شوم
فارغ از همه چیز
فارغ از همه اصوات، جز صوت درون
میخواهم درون قابِ تنهایی خودم مسکن گزینم
و
درآن اطاقک انباری سرشار از لذت و بدون ریا
اطاقکی که درآن همه چیز یافت میشود جز هیاهوی حواشی
من هستم واطاقک و لذتهایِ خودم، که به او منتهی میشوم
به اویی که جزء لاینفکِ منست
و
روشنایی من درتاریکترین زوایای وجودم
تنها اوست
اویی که با یک ثنا گفتنش آنچنان پر میشوم
که گویی
دنیایِ اطرافم همه پوچند
ومن میمانم و قاب تنهایی خودم
و همراه با او که درون قاب نیز با من میماند
نسرین شریفی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
